VII FORUM RUCHÓW I STOWARZYSZEŃ KATOLICKICH TARNÓW 15. VI 2013r.
 
            W sobotę 15 czerwca br. pod przewodnictwem Biskupa Tarnowskiego odbyło się w Tarnowie VII Diecezjalne Forum Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich. Hasło przewodnie: „Być solą ziemi” i tematyka wykładów nawiązywały do Roku Wiary i obchodów 50-lecia Soboru Watykańskiego II. Biskup Andrzej Jeż w czasie słowa wprowadzającego i otwierającego obrady podkreślił, że jednym z ważnych znaków naszych czasów jest rozwój znaczenia laikatu. To zjawisko nazwał darem Ducha Świętego i odnowy  posoborowej. Podkreślił niezastąpioną rolę świeckich w Kościele i w różnych obszarach życia społecznego, szczególnie zaś w działalności charytatywnej, sferze edukacji i wychowania, rozwoju kultury, uszlachetniania pracy i misyjności  Kościoła. Nawiązując do Listu Apostolskiego PORTA FIDEI, Biskup Tarnowski powiedział, że nie możemy zgodzić się, aby sól utraciła swój smak, dlatego wszyscy zaproszeni zostaliśmy do odnowienia naszej wiary. Witając przybyłych na obrady zaproszonych gości, prelegentów oraz przedstawicieli ruchów i stowarzyszeń, życzył wszystkim głębokiej refleksji i postanowienia, by wiarę uczynić ewangeliczną solą dla dzisiejszego świata. Biskup Andrzej Jeż powitał szczególnie ciepło arcybiskupa Szczepana Wesołego, uczestnika obrad Soboru Watykańskiego II, nazywając go skarbnicą wiedzy historycznej i podkreślając jego znaczny wkład w obrady soboru.

            Pierwszy wykład: „Refleksja o Kościele w kontekście prac Soboru Watykańskiego II” wygłosił abp Szczepan Wesoły, który w latach 1962 – 1965 kierował Sekcją Słowiańską Biura Prasowego Sekretariatu Soboru Watykańskiego II i był wieloletnim duszpasterzem emigracji (za swoją działalność został odznaczony w 2007 r. przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla Kościoła polskiego i działalność duszpasterską wśród Polonii na całym świecie). Arcybiskup podziękował za zaproszenie i rozpoczął swoje rozważania od przypomnienia roli i znaczenia soborów w Kościele. Ubolewał, że w Polsce i na świecie wciąż krytykuje się Kościół bez refleksji na temat jego istoty. Nawiązując do Dziejów Apostolskich i sporów wokół zachowywania przepisów Prawa przez pogan przyjmujących wiarę w Chrystusa, przypomniał postanowienia Soboru Jerozolimskiego, które zaakcentowano słowami: „Postanowiliśmy bowiem, Duch  Święty i my…” ( Dz 15,28). Kontynuując w bardzo osobisty sposób refleksje o Kościele podkreślił, że uznanie działania Ducha Świętego jest kluczem do zrozumienia natury Kościoła. Na przestrzeni wieków władza świecka nieraz chciała dominować nad papieżem i Kościołem, pojawiały się liczne herezje i odstępstwa. Jednak historia soborów pokazuje, że zwoływane były w kluczowych momentach i ich postanowienia miały dla Kościoła duże znaczenie. Lata pięćdziesiąte XX wieku przyniosły duże napięcia społeczne i nasilenie ruchów modernistycznych, dlatego zwołany przez Jana XXIII Sobór Watykański II, który dał możliwość spotkania i dyskusji biskupom (w obradach brało udział 1200 biskupów)  oraz świeckim przedstawicielom z całego świata, miał tak wielkie znaczenie dla świata i Kościoła.

            W drugim wykładzie ks. prof. dr hab. Tadeusz Borutka omawiał „Wkład Jana Pawła II w soborowe rozumienia apostolstwa świeckich”. Ks. Profesor nawiązał do wypowiedzi poprzednika podkreślając, że po 50 latach wciąż patrzymy na Sobór Watykański II jako na czas łaski. Zacytował słowa Jana Pawła II zawarte w  Testamencie: „Jestem przekonany, że długo jeszcze dane będzie nowym pokoleniom czerpać z bogactw, jakimi ten Sobór w XX wieku nas obdarował.” Sobór Watykański II uświadomił wszystkim, jak ważne jest zaangażowanie świeckich w sprawy Kościoła i świata. W czasie obrad abp Karol Wojtyła podkreślał, że apostolat świeckich istniał w Kościele od najdawniejszych czasów, jego korzenie tkwią „w sakramentalnym charakterze chrztu i bierzmowania” i należy go łączyć z żywą wiarą każdego chrześcijanina, gdyż za jakość życia społecznego odpowiedzialni są wszyscy ludzie wierzący. Nie ma bowiem osobnego Kościoła duchownych i świeckich, lecz wszyscy razem jesteśmy Kościołem Chrystusa. Apostolstwo rodzi się z umiłowania Kościoła, a jego źródłem jest radość i optymizm wynikający z tajemnic wiary: Stworzenia, Wcielenia i Odkupienia. Apostolstwo zobowiązuje każdego osobiście, a jednocześnie służy wszystkim. Abp Wojtyła proponował, by rozważyć apostolat pod kątem praw i obowiązków ludzi świeckich. Wskazał na przedmiot apostolstwa, które winno rozwijać się w życiu osobistym, rodzinnym, zawodowym i społecznym każdego człowieka i powinno obejmować zarówno obszar Kościoła, jak i ten poza nim, a więc uczniów Chrystusa i tych, którzy Chrystusa jeszcze nie znają. Apostolstwo świeckich  powinno przekształcać ludzi wierzących w aktywnych członków Kościoła odpowiedzialnych za jego przyszłość. Te słowa wciąż są aktualne. Wg Ks. Profesora dziś ludzi ogarnia apatia i zniechęcenie do działalności w stowarzyszeniach z różnych powodów, tymczasem brak jedności między wiarą i życiem prowadzi do antyświadectwa. Trzeba więc być spójnym i czytelnym w działaniu.

            W wystąpieniu na temat: „Zaangażowanie świeckich w życie Kościoła” redaktor tygodnika „Gość Niedzielny” Franciszek Kucharczak mówił o znaczeniu indywidualnego przykładu i dał bardzo osobiste świadectwo bycia we wspólnocie Kościoła, umiłowania Chrystusa i zaangażowania w dzieło nowej ewangelizacji. Powiedział, że warunkiem takiej postawy jest postawienie Boga w centrum swojego życia ze wszystkimi konsekwencjami tej decyzji. Nazwał taką decyzję „totalnym oddaniem życia Jezusowi”. Tylko wtedy można stać się człowiekiem „ubogim”, czyli takim, który ma wszystko „u Boga”. Wtedy sam Jezus dokonuje przewrotu w człowieku i przemienia go z człowieka konsumpcyjnego na człowieka dzielącego się z innymi. Bóg pragnie odnowić wszystkich i teraz jest ten czas cudów i znaków. Każdy wróg Kościoła to potencjalny chrześcijanin, a ewangelizacja to czynienie uczniów. Wszyscy możemy dotknąć żywego Jezusa, a nasze wspólnoty na tyle są żywe, na ile żyje w nich Jezus, bo to Jezus posyła do nas Ducha Świętego. Przyjmijmy więc Jezusa Chrystusa; On ma wszystko! – podkreślał pan Kucharczak.

            Po wykładach był czas na pytania i dyskusję, a po przerwie zaprezentowało się kilka wybranych ruchów i stowarzyszeń. Na początku wystąpili Rycerze Kolumba. Stowarzyszenie nazwane „silną prawą ręką Kościoła”, gromadzi dorosłych mężczyzn, katolików, stawiających sobie za cel aktywizację mężczyzn w Kościele, wspieranie Kościoła, rodziny, promowanie kultury życia i społecznej odnowy. Ich patronką jest Maryja, a orężem różaniec. Hasła  działalności to: Miłosierdzie, Jedność, Braterstwo i Patriotyzm. Na świecie działają od XIX wieku, w Polsce od 2006 roku, a w naszej diecezji od maja bieżącego roku.

            Na terenie naszej diecezji działają 54 Grupy modlitewne św. Ojca Pio. Ich głównym zadaniem jest modlitwa za Kościół powszechny i diecezjalny. Punktem kulminacyjnym spotkań jest zawsze Eucharystia. Przynależność do grupy daje możliwość systematycznej formacji, adoracji Najświętszego Sakramentu, uczy modlitwy, i zawierzenia Panu Bogu.

             Katolickie Stowarzyszenie Przyjaciół Niepełnosprawnych Ruchowo „Cyrenejczyk” powstało w 1997 roku. Jego ideą była chęć niesienia wszechstronnej pomocy i integracja osób niepełnosprawnych ze środowiskiem. To wspólnota ludzi wrażliwych i zaangażowanych w dzieło wolontariatu. W ciągu roku organizowane są comiesięczne spotkania, pielgrzymki, letnie turnusy wypoczynkowo-rehabilitacyjne i wycieczki. Ukazuje się dwumiesięcznik: „Droga Nadziei”, a  na wniosek Zarządu przyznawane są wyróżnienia instytucjom i osobom działającym na rzecz osób niepełnosprawnych.

            Po skończonych obradach uczestnicy forum udali się do Bazyliki Katedralnej na Eucharystię sprawowaną pod przewodnictwem abpa Szczepana Wesołego. Ks. Zbigniew Pietruszka przypomniał, że spotykając się dokładnie w pierwszą rocznicę ingresu Biskupa Andrzeja Jeża do tarnowskiej katedry, chcemy dziękować Bogu za rok posługi naszego Ordynariusza i srebrny jubileusz Jego kapłaństwa. Abp Szczepan Wesoły w homilii przypomniał, że spodobało się Bogu zbawiać ludzi poprzez wspólnotę Kościoła, dlatego powinniśmy mieć świadomość, że tam gdzie jest wspólnota Kościoła, tam jest Chrystus. Ten Kościół wciąż krytykowany, nazywany przestarzałym i konserwatywnym, jest Chrystusowy i my - jako lud Boży, mamy się upodobnić do Chrystusa, bo wszędzie tam, gdzie wierni upodabniali się do świata, kościoły pustoszały. Mamy więc wyznając wiarę w Chrystusa, wciąż budować Kościół z żywych kamieni i nieustannie dawać świadectwo światu.

                                                                                                                                 Teresa Tracz

VII FORUM RUCHÓW I STOWARZYSZEŃ KATOLICKICH
TARNÓW 15. VI 2013r. - FOTOGALERIA

Zdj. Janusz Górecki