15 maja
2010r. członkowie Akcji Katolickiej Diecezji Tarnowskiej spotkali
się - z racji Roku Jakubowego, w parafii św. Jakuba i NMP Matki Kościoła
w Brzesku. 24 lipca br. miasto to zostanie decyzją Papieża
Benedykta XVI oddane pod opiekę św. Jakubowi.
W Auli Chrystusa Króla zebranych przywitał Proboszcz brzeskiej
Parafii ks. Józef Drabik oraz prezes POAK p. Józef Witkowski, którzy
wraz z członkami stowarzyszenia aktywnie włączyli się w dzieło
rekonstrukcji drogi św. Jakuba w Małopolsce.
Główny inicjator utworzenia szlaku św. Jakuba na Podkarpaciu p.
Paweł Plezia z Bractwa Św. Jakuba Apostoła i Prezes Zarządu
Oddziału PTTK w Ropczycach opowiedział o początkach i obecnym
stanie powstającego dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego
szlaku pielgrzymkowego „Via Regia”. Następnie dr
Franciszek Mróz z Krakowa przedstawił wykład ilustrowany
prezentacją multimedialną pt. „Drogi św. Jakuba w
Polsce”.
Droga św. Jakuba, nazywana po hiszpańsku Camino de Santiago, to
szlak pielgrzymkowy do katedry
w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej
Hiszpanii, gdzie znajduje się grób św. Jakuba Starszego (Większego),
pierwszego męczennika wśród apostołów. Istniejąca od ponad
1000 lat Droga św. Jakuba, oznakowana charakterystyczną muszlą,
jest jednym z najważniejszych chrześcijańskich szlaków
pielgrzymkowych. Przeznaczona dla małych grup i indywidualnych pątników,
pozwala doświadczyć ciszy,
refleksji i duchowej przemiany.
Na drodze św. Jakuba rodziła się świadomość
europejska. Pielgrzymki z Polski trwały przez całe średniowiecze,
do końca XVII wieku, potem ich natężenie zmalało. Na skutek
dziejowych zakrętów, takich jak rewolucja francuska, reformacja,
wojny napoleońskie, a także klęski żywiołowe pielgrzymowanie
zostało zapomniane. W 1982r. Jan Paweł II w „Akcie
Europejskim” zawarł następujące wezwanie: (…)Ja, Jan
Paweł, syn polskiego narodu, który zawsze uważał się za naród
europejski ze względu na swe początki, tradycję, kulturę i żywotne
więzy, syn narodu słowiańskiego wśród Latynów i łacińskiego
pośród Słowian, ja, następca Piotra na Stolicy Rzymskiej,
stolicy, którą Chrystus zechciał umieścić w Europie i którą
kocha za jej trud szerzenia chrześcijaństwa na całym świecie,
ja, biskup Rzymu i pasterz Kościoła powszechnego, z Santiago
kieruję do ciebie, stara Europo, wołanie pełne miłości: Odnajdź
siebie samą! Bądź sobą! Odkryj swoje początki. Tchnij życie w
swoje korzenie. Tchnij życie w te autentyczne wartości, które
sprawiały, że twoje dzieje były pełne chwały, a twoja obecność
na innych kontynentach dobroczynna. Odbuduj swoją jedność duchową(…)”.
Cztery lata później Rada Europy uznała Camino de Santiago za
najważniejszy szlak kulturowy kontynentu i zachęcała władze
regionów do odtwarzania i utrzymywania dawnych, pątniczych szlaków.
W 1993r. odtworzono Drogę św. Jakuba w Hiszpanii, a w 1998r.
Unesco wpisało ją na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury.
W Polsce rozwój prac nad odtwarzaniem dróg Jakubowych rozpoczął
się u schyłku pontyfikatu Jana Pawła II. Otwarcie pierwszego
odcinka Camino na terenie naszego kraju nastąpiło w cztery miesiące
po śmierci Papieża-Pielgrzyma. W ciągu 5 lat (od 2005r.)
odtworzono i oznakowano 1800 km dróg św. Jakuba. Uczyniono to na
podstawie zapisków średniowiecznych, wykopalisk archeologicznych
(muszle), map traktów handlowych i miejscowości z parafiami pw. św.
Jakuba. Pierwszy odcinek Drogi Dolnośląskiej, prowadzący od Głogowa
do Zgorzelca, włączył się w system dróg św. Jakuba w Europie
zachodniej. Pierwszy odcinek Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Pałecznicy
do Krakowa otwarty został 25 października 2008 r. Całość trasy
otwarto w dniu 25 lipca 2009 r., czyli w święto św. Jakuba Apostoła.
Po wykładzie członkowie AK mieli okazję zadawać pytania
Prelegentom – pasjonatom sprawy odbudowy dróg Jakubowych w
Polsce, a następnie uczestniczyć we Mszy Św. koncelebrowanej,
podczas której homilię wygłosił ks. dr hab. Ireneusz Stolarczyk
- Asystent Akcji Katolickiej Diecezji Tarnowskiej. Na wstępie
przypomniał jedną z wielu zachowanych fotografii Ojca Św. Jana
Pawła II, wykonane na placu św. Piotra, na którym Papież w
szatach pontyfikalnych, ze wzrokiem skierowanym przed siebie, trzyma
w prawej ręce pastorał, a w lewej dłoń wpatrzonego weń chłopca,
beztroskiego, ufnego. To symboliczne ujęcie - ojciec daje pewność,
więc dziecko czuje się bezpiecznie przy ojcu. W odczytanej
Ewangelii św. Jana Jezus kieruje do nas słowa: „proście, a
otrzymacie, aby radość wasza była pełna”. Bycie synem
niesie poczucie, że jest ktoś, komu ufam; ktoś będący gwarantem
trafności dróg życiowych. Bóg daje nam pokój, ostoję,
drogowskaz. Stabilność i pełnia szczęścia nie leży w nas, ale
w Ojcu, którego rękę ściskamy.
Bez tej dłoni Ojca czujemy się zagubieni.
Św. Jakub wiedział, że do pełni szczęścia konieczny jest Bóg
/muszla jest znakiem sakramentu chrztu dającego udział w życiu
Boga/. Dziś człowiek chce osiągnąć szczęście sam - to złudna
droga. Potrzebna jest pokora - pełna prawda o ludziach, która
otwiera nas na Boga Ojca. Nasze szczęście jest
w Bogu, a nie w zaradności rąk, bystrości umysłu i
…pysze.
W 1997r. w Poznaniu Jan Paweł II powiedział : „nie można
zamknąć człowieka wyłącznie
w obrębie świata materialnego z pominięciem Stwórcy. Jest to
bowiem przeciwko naturze człowieka, przeciw jego wewnętrznej
prawdzie, gdyż serce ludzkie - jak powiedział św. Augustyn - jest
niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu. Osoba ludzka, stworzona na
obraz i podobieństwo Boga, nie może stać się niewolnikiem
rzeczy, systemów ekonomicznych, cywilizacji technicznej, konsumizmu,
łatwego sukcesu. Człowiek nie może stać się niewolnikiem swoich
różnych skłonności i namiętności, niekiedy celowo podsycanych.
Przed tym niebezpieczeństwem trzeba się bronić. Trzeba umieć używać
swojej wolności, wybierając to, co jest dobrem prawdziwym. Nie
dajcie się zniewalać! Nie dajcie się zniewolić, nie dajcie się
skusić pseudowartościami, półprawdami, urokiem miraży, od których
później będziecie się odwracać z rozczarowaniem, poranieni, a
może nawet ze złamanym życiem.”
Ofiarne życie św.
Jakuba przejawiało się troską o to, by człowiek nie zamknął się
w okowach tego świata. Pielgrzymował i sam złożył ofiarę życia
męczeńskiego - jako pierwszy z apostołów. Szlak Jakubowy swoją
mądrość pisze przez zjednoczenie z Bogiem. Droga św. Jakuba jest
bowiem drogą pokory. Bez Boga życie jest niepewne, niestabilne; a
z Nim – dojrzałe.
Benedykt XVI w
swojej encyklice „Caritas in veritate” („Miłość
w prawdzie”) pisze o konieczności prymatu Boga w ludzkich
sprawach. „Prawda jest światłem nadającym miłości sens i
wartość”. Papież przypomina, że „Miłość jest królewską
drogą nauki społecznej Kościoła”. Św. Jakub dbał, by na
drogach ludzkiego życia nie pozostał sam. Obecność Boga w naszym
życiu daje sens i strzeże przed zrelatywizowaniem prawdy. Na tę
drogę Bóg dał człowiekowi pokarm, który nas wzmacnia i pozwala
odzyskać nadwątlone siły, byśmy w drodze nie ustali. Na tej
drodze możemy pobłądzić, więc Bóg dał nam
i słowa przywracania zdrowia, gdy duch rozchorował się i umarł z
grzechu - w sakramencie pojednania.
Motywem naszego działania powinno
stać się pragnienie, by nie brakło Boga człowiekowi starego
kontynentu; Europie podążającej pielgrzymim szlakiem do Santiago
de Compostela…
Bożena
Kwitowska
wiceprezes DIAK diec. tarnowskiej
|
