Kończy się Maryjny miesiąc maj. Przez cały ten okres wielu Sądeczan spotykało się przy kapliczkach postawionych w naszym mieście, aby poprzez wspólny śpiew Litanii Loretańskiej i modlitwę uczcić Matkę Bożą.
Nabożeństwa majowe, popularnie zwane „majówkami” to obrzęd paraliturgiczny, którego główną częścią jest śpiew Litanii Loretańskiej przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, kazanie lub czytanka, modlitwy, a także śpiewy maryjne. Zapoczątkowali je jezuici w Rzymie w kaplicach, później w kościołach zakonnych. Pod koniec XVIII wieku nabożeństwo majowe przeniknęło z Włoch do Francji i Hiszpanii, a następnie do Niemiec i Austrii. Formalnie zostało zatwierdzone przez papieża Piusa VI.
W Polsce najdawniejsze udokumentowane źródłowo majowe nabożeństwo wprowadzili jezuici w pierwszej połowie XIX wieku w Galicji (Lwów, Nowy Sącz). Największy wkład w rozwój majowego nabożeństwa miał jezuita Karol Antoniewicz, autor m. in. wydanego w 1850 r. „Wianeczka majowego" zawierającego 17 pieśni maryjnych. Prawdopodobnie w Nowym Sączu o. Karol Antoniewicz, napisał te znane i śpiewane do dziś pieśni maryjne, wśród nich "Chwalcie łąki umajone". Tutaj też odprawiano pierwsze w Polsce nabożeństwa majowe.
Na terenie parafii Matki Bożej Niepokalanej w Nowym Sączu u zbiegu ulic Rokitniańczyków, Browarnej i św. Rity, w pobliżu dużego osiedla Wojska Polskiego stoi kapliczka licząca ponad 160 lat. Została postawiona w I połowie. XIX w. staraniem pani Rogozińskiej jako wotum wdzięczności za dar potomstwa. Podobno od początku swego istnienia była miejscem kultu maryjnego. Rokrocznie śpiewano przy niej majówki. Tradycję przerwano w czasach instytucjonalnej walki z Kościołem. W 1990 roku wznowiono modlitewne spotkania. Każdego dnia maja o godz. 19.30 gromadzą się tam dzieci, młodzież i dorośli, by wspólnie przed figurą Najśw. Maryi Panny śpiewać litanię i pieśni maryjne. Liczba modlących się zwiększa się z roku na rok; wpierw była to garstka 10-20 wiernych, teraz grupa czcicieli Matki Bożej liczy ok. 200 osób. Przy pobliskich trawnikach zatrzymują się też rowerzyści, właściciele czworonogów ze swoimi pupilkami, ludzie wracający do domów czy też przypadkowi przechodnie, jakby odpowiadając na wyśpiewywane wezwanie: „i co czuje i co żyje - niech z nami sławi Maryję”.
Od 25 lat modlitwie przewodniczy członkini POAK Bernadetta Ogórek. Jej staraniem oraz dzięki życzliwości i wsparciu mieszkańców domostw sąsiadujących z kapliczką przeniesiono w 2006 roku ten cenny, ale nieco sypiący się obiekt na środek trawnika - również w trosce o bezpieczeństwo modlących się. Kapliczka bowiem usytuowana była bezpośrednio przy coraz ruchliwszej jezdni. Ustabilizowano fundament, wykonano konieczne prace konserwatorskie, odmalowano i ogrodzono kapliczkę. W pierwszą sobotę maja 2006r. ówczesny Asystent kościelny POAK ks. Józef Nowak dokonał uroczystego poświęcenia odrestaurowanego zabytku. Teraz okoliczni mieszkańcy dbają, by kapliczka była starannie przystrojona i ukwiecona.
Cenne dla modlących się jest błogosławieństwo kapłanów z parafii Matki Bożej Niepokalanej; nieraz wspólnie z wiernymi śpiewają Litanię Loretańską: Proboszcz Parafii ks. Kazimierz Markowicz oraz Asystent parafialnego oddziału AK - ks. Tomasz Wroński. Dbałość o przestrzeń modlitwy to konkretna odpowiedź na wezwanie św. Jana Pawła II wygłoszone podczas pamiętnej wizyty Ojca Św. na sądeckiej ziemi w czerwcu 1999r. : „Nie lękajcie się być świętymi. Jeśli dziś mówimy o świętości, trzeba pytać, jak tworzyć środowiska, które sprzyjają dążeniu do niej" . Zatroskani i dbający o stan kapliczki oraz zgromadzeni na nabożeństwach majowych niewątpliwie takie środowisko tworzą!

Bożena Kwitowska

Historię nabożeństw maryjnych -opracowano na podstawie materiałów Biura Prasowego Jasnej Góry