„ Nie tylko we Lwowie”

W dniach 24-26 maja 2019 r. odbyła się pielgrzymka po Ukrainie zorganizowana przez  Akcję Katolicką w Brzeźnicy z inicjatywy Magdaleny Piękoś. Duchowym przewodnikiem pielgrzymów był Ksiądz Leszek Wieczorek.

            Współcześni Polacy często podróżują, najchętniej wybierają ciepłe i egzotyczne kraje. A my jedziemy na Wschód- w stronę Ukrainy szukać śladów polskości. Niektórzy z nas tam wracają po latach, inni jadą pierwszy raz. Jest z nami pani Maria Gosławska -emerytowana nauczycielka urodzona w 1930 roku we Lwowie. Dla niej to podróż sentymentalna i jest bardzo wzruszona.

            Na początku czeka nas brutalne zderzenie z rzeczywistością- granica z Unią Europejską. Długie kolejki, stresująca odprawa celna i w końcu jedziemy do Lwowa.

            Lwów- cudowne miasto o wspaniałej architekturze i wielokulturowej tradycji, piękny ale zaniedbany. Teraz rozumiemy, dlaczego przedwojenny Kraków był prowincją w stosunku do Lwowa. Dzisiejszy Lwów jest nieodgadniony. Z jednej strony to metropolia pełna lwowian i turystów bawiących się w licznych knajpkach i restauracjach, z drugiej zaś kobiety i dzieci handlujące na chodnikach kwiatami i warzywami, żebrzący ludzie pod kościołami. Mamy mieszane uczucia, ale nastrój poprawia nam pani Marianna, nasza przewodniczka – pół Polka pół Ukrainka, która z wielkim entuzjazmem, bogatym polskim językiem opowiada nam historię dawnego i współczesnego Lwowa. Tryska przy tym humorem. Wieczorem coś dla ducha- we współczesnym wykonaniu spektakl operowy” Don Giovanni ”w pięknych wnętrzach barokowej Opery Lwowskiej.

Podniosłą dla nas chwilą jest msza w Katedrze Lwowskiej. Jesteśmy też wzruszeni postawą Polaków z Towarzystwa Polskiego, którzy opiekują się cmentarzem Orląt Lwowskich na Cmentarzu Łyczakowskim.

Po dwóch dniach żegnamy Lwów i wyruszamy w stronę, znanego od początku XX wieku uzdrowiska, Truskawca . Niczym w Krynicy- drewniane stylowe budynki, uroczy deptak, może i niesmaczna ale zdrowa woda. Wizyta w Delfinarium dostarcza nam niezapomnianych wrażeń. Jesteśmy też niezwykle miło przyjęci  przez proboszcza Księdza Krzysztofa Szczygło Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Truskawcu, gdzie uczestniczymy we Mszy Świętej.

 Spotykamy się też z bratem Wawrzyńcem ze zgromadzenia Bonifratrów, który od kilku lat opiekuje się chorymi i opuszczonymi Ukraińcami i Polakami na Ukrainie. Towarzyszy mu dębiczanka Marta Bonarek – Socha nauczycielka I LO Dębicy, obecnie metodyk nauczania języka polskiego w ukraińskich szkołach.

Ostatnim punktem naszej pielgrzymki jest Drohobycz-miejsce urodzenia i życia Brunona Schulza, kiedyś drugie miasto po Lwowie pod względem gospodarczym i kulturowym. Dzisiaj po świetności Drohobycza niewiele zostało. Mijamy opuszczone przedwojenne wille zarośnięte wysoką trawą, zaniedbane domy, rozkopany rynek i opustoszałe ulice mimo pogodnego niedzielnego popołudnia. Odwiedzamy Cerkiew Św. Jerzego jednej z najsłynniejszych zabytków drewnianej architektury Ziemi Lwowskiej wpisaną do Światowego Dziedzictwa UNESCO, Kościół Świętego Bartłomieja, który szczyci się nowym ołtarzem oraz największą synagogę zachodniej Ukrainy i jedną z największych w Europie Środkowo-Wschodniej.

 Opuszczamy Drohobycz i zmierzamy w stronę granicy. Tam spędzamy siedem godzin, czekając na odprawę celną. Jesteśmy zmęczeni ale bogatsi o nowe doświadczenia i wzmocnieni wspólną modlitwą. Po drodze nucimy starą piosenkę: „ Tylko we Lwowie…”

.

.

 

Komentowanie jest wyłączone